19 september
| De Balie | Amsterdam
De wereld is neergevallen tegelijk met het paard van Reixach, maar haar karkas is er nog,
haar karkas klinkt door in ieder woord, haar karkas ligt midden op de weg,
blijft ondanks alles.
Is de blinde vlek in iedere zin.
(Johan Faeber)
In de woestijn van het moderne bestaan waar alles steeds meer om eenduidigheid lijkt te draaien, vormen ruïnes een gloedvol breekpunt tussen verleden en heden. Ruïnes brengen mensen in vervoering maar waarom eigenlijk? Bieden ruïnes hoop?
In samenwerking met stichting Slaa laat Terras destructie, vernietiging, verloedering en teloorgang een avond lang hoogtij vieren. Aan het woord komen: de schrijvers Bianca Stigter en Hafid Bouazza, dichters Elly de Waard en Kira Wuck, en Margijn Bosch van toneelgezelschap ‘t Barre Land. Beeldend kunstenaar Toine Klaassen toont een uitsnede uit zijn Laboratorium voor hedendaagse archeologie. Speciale gast van de avond is de jonge Zwitserse Arno Camenisch die zal voorlezen uit zijn en in het Duits en in het langzaam uitstervende Reto Romaans geschreven Sez Ner, het eerste deel van een trilogie over het leven in het Zwitserse kanton Graubünden waar een kaasmaker en zijn knecht, een koeherder en een varkenshoeder elkaar het leven op de berg zuur maken.
Welke brokstukken worden anno 2012 in taal gevangen, welke vragen roept dit terugkijken vervolgens op, wie laat zich werkelijk door erosie meeslepen? De belijdenis van het verval: laat je in een ruïneuze setting meevoeren naar dat wat uiteindelijk blijft.
Een avond over ruïnes en het hoopgevende van verval.
http://tijdschriftterras.nl/